In een wereld waarin we voortdurend ‘aan’ staan, leert de natuur ons dat nietsdoen geen tijdverspilling is, maar een vorm van zelfzorg. Hier, tussen de paarden, kippen en appelbomen, ontdek je dat rust ruimte schept — voor adem, aandacht en echte aanwezigheid. Wie zich overgeeft aan het ritme van de natuur, vindt vanzelf weer verbinding met zichzelf. Dus leg je telefoon neer, adem dieper, luister naar de wind — en laat de stilte het werk doen.

Ik sta hier al zo lang dat ik de seizoenen niet meer tel. De wind heeft me gevormd, de zon heeft me gevoed, en de regen heeft me gewassen. Elk jaar zie ik mensen komen en gaan, vaak gehaast, soms zoekend naar rust. En dan komt de herfst — het seizoen waarin alles vertraagt, verkleurt, loslaat. Kom, leun even tegen mijn stam. Ik vertel je wat ik heb geleerd. De schoonheid van verandering De zomer is voorbij. Mijn bladeren kleuren langzaam van diepgroen naar goud, amber en roest. Mensen noemen...

Wij zijn hier altijd. In de Waelde Tuin. Wij zien jullie komen. Met volle auto’s, volle hoofden, volle agenda’s. Je stapt uit, kijkt even om je heen… en dan zie je ons. Wij zien jou ook. En we fluisteren zachtjes: Welkom. Je bent er. Laat ons je wat vertellen over het leven, zoals wij het hier beleven. We nodigen je uit om te verstillen, vertragen... even geen zorgen, geen deadlines, gewoon de tijd nemen.... Vriendin, De kip: ‘Ga maar gewoon een beetje scharrelen’ Waarom rennen als je ook...